W swojej pracy głównie stosuję zdobywaną od wielu lat wiedzę i narzędzia z psychologii procesu. Jest to podejście z obszaru terapii humanistyczno - doświadczeniowych rozwijane już ponad 40 lat przez Arnolda Mindella oraz skupionych wokół niego psychoterapeutów. A. Mindell ukończył fizykę w MIT, zrobił doktorat z psychologii i uzyskał dyplom analityka w Instytucie C.G.Junga w Zurichu. Doświadczenia z własnej analizy, ciekawość i wiedza pchnęły go to opracowania własnej metody pracy z doświadczeniem drugiego człowieka.
A. Mindell rozszerzył ideę C.G.Junga pracy ze snami o pracę z symptomem, tworząc koncepcję Dreambody. Z jego obserwacji wynika, że to co dzieje się w snach danego człowieka, znajduje swoje odzwierciedlenie w doświadczeniach płynących z jego ciała. To pokazuje, że można pracować z tą samą trudnością, nieuświadomionymi potrzebami, tendencjami poprzez ciało i sny. W dalszych latach metoda psychologii procesu, rozumiana jako przepływ doświadczeń, poszerzała zakres narzędzi pracy w innych obszarch, jak ruch, czy relacje, rodziny, czy większe społeczności. To wskazuje uniwersalność tej metody i wyróżnia ją z pośród innych metod, gdzie zazwyczaj bazuje się na jednym kanale komunikacji. Narzędziami psychologii procesu można pracować od pojedynczych osób do całych społeczności, od osób w śpiączce po osoby w psychozach, od zwykłej rozmowy, przez dialogi, scenki, ruch, sny, wyobraźnię, po pracę z ciałem i symptomami. Sposoby pracy są dostosowywane do potrzeb i możliwości klienta.
Psychologia procesu jest podejściem eklektycznym i zbudowane jest na bazie już istniejących i sprawdzonych metod, teorii i filozofii przykładowo takich jak: psychoanaliza i podejścia wywodzące się od S. Freuda, koncepcja osobowości C.G.Junga, teoria komunikacji, podejcie systemowe i Gestalt, podejść humanistyczne (Rogers, Maslow), terapia poznawcza, podejścia pracy z ciałem i ruchem (Lowen, Feldenkrais, Chace, Laban) oraz filozofia wschodnia (taoizm). W Polsce psychoterapia zorientowana na proces jako nurt przynależy do podejścia humanistyczno - doświadczeniowego.
W pracy z procesem psychoteraputa jest osobą podążającą za klientem. W tym podjeściu wszystko z czym przychodzi klient jest potencjalnie ważne dla rozwoju. Podstawowym narzędziem pracy jest osoba terapeuty i jego świadomość – poprzez wejście w relację terapeutyczną terapeuta uzyskuje na różne sposoby dostęp do doświadczeń drugiej osoby. Zgodnie z podejściem jungowskim zdarzenia z naszego życia popychają nas w określonym kierunku jakim jest rozwój. Psychoterapeuta pomaga przede wszystkim w badaniu i zrozumieniu znaczenia tych zdarzeń i doświadczeń dla rozwoju klienta oraz sprawdzeniu jak one mogą posłużyć w rozwiązaniu trudności lub osiągnięciu celu, z którym on przychodzi.
Cele terapeuty w pracy z klientem:
- dostrzeganie pojawiających się u klienta tendencji do zmiany, których on sam nie jest świadomy i które przysparzają mu problemów,
- wspieranie w aktywnym poszukiwaniu właściwego kontekstu dla doświadczeń klienta, a nie interpretowanie,
- pomoc w zintegrowaniu różnych części jego doświadczenia i osobowości,
- wspieranie we wnoszeniu nowo odkrytych rozwiązań w życie.
